Pim: Uitgeverij
Meulenhoff besloot twee jaar geleden om al het werk van de Franse schrijver
Roger Martin du Gard opnieuw uit te geven. Ik ben ze daar eeuwig dankbaar voor,
want anders was ik misschien nooit in aanraking gekomen met deze Nobelprijswinnaar
uit de jaren dertig van de vorige eeuw. De prachtige novelle De verdrinking was het eerste dat ik van
hem las, een meeslepend en spannend verhaal over een homoseksuele liefde eind negentiende
eeuw. Een sergeant is ingekwartierd in een klein Frans dorpje en verblijft daar
in de bakkerij. Vanaf de eerste dag is hij verliefd op de bakkersjongen en het
stille verlangen vanuit de verte verandert langzaam in het maken van een
afspraakje. Martin du Gard heeft die overgang zo opgebouwd, dat je door moet
blijven lezen. De verliefdheid en het verlangen naar de bakkersknecht wordt bovendien
op zo’n weergaloze manier beschreven, een manier die ik niet ken uit andere
boeken. Ik overdrijf dan ook niet wanneer ik zeg dat ik tijdens het lezen óók verliefd
werd op die jongen. Mede daardoor was het boek voor mij een geweldige
ontdekking en het eerste wat ik dacht was dan ook: ik móét meer lezen! Het
eerste boek dat je van een bepaalde schrijver leest, kan de deur naar een heuse
schatkamer zijn. In het geval van Martin du Gard is die schatkamer rijkelijk
gevuld: De verdrinking is
oorspronkelijk een onderdeel van Luitenant-kolonel
de Maumort en ik bleek nog meer dan 1000 pagina’s te kunnen lezen over het
leven van de hoofdpersoon. En wanneer ik daarmee klaar ben, kan ik ook nog aan
zijn romancyclus beginnen. Beide delen van De
Thibaults bestaan uit bijna net zoveel pagina’s als Luitenant-kolonel de Maumort (875 en 1042 pagina’s) en de cyclus
wordt gezien als zijn beste werk: hij ontving er in 1937 de Nobelprijs voor.
Een heerlijk gevoel bekruipt mij wanneer ik denk aan al deze prachtige pagina’s
die nog op mij liggen te wachten…
Edward: Ja, De verdrinking is waarlijk een klassieker die je naar adem doet happen. Vanwege de stijl – hoe soepel, hoe precies, hoe licht en helder en toch nergens babbelend – en vanwege de plot: Martin du Gard weet exact hoe het leven ons langzaam, langzaam, en onvermijdelijk, ons lot in zuigt. Nergens weet je méér dan de arme sergeant, en dus worden wij hem. Dat Martin du Gard voor De Thibaults de Nobelprijs kreeg is prachtig, maar voor mij had hij die ook alleen al voor De verdrinking kunnen krijgen. Dit is een van die boeken die zich meteen in de topliteratuurlijst in je hoofd nestelen en daar niet snel meer uit zal verdwijnen.
Edward: Ja, De verdrinking is waarlijk een klassieker die je naar adem doet happen. Vanwege de stijl – hoe soepel, hoe precies, hoe licht en helder en toch nergens babbelend – en vanwege de plot: Martin du Gard weet exact hoe het leven ons langzaam, langzaam, en onvermijdelijk, ons lot in zuigt. Nergens weet je méér dan de arme sergeant, en dus worden wij hem. Dat Martin du Gard voor De Thibaults de Nobelprijs kreeg is prachtig, maar voor mij had hij die ook alleen al voor De verdrinking kunnen krijgen. Dit is een van die boeken die zich meteen in de topliteratuurlijst in je hoofd nestelen en daar niet snel meer uit zal verdwijnen.
Reacties
Een reactie posten