CRAZY FOR VINCENT - Hervé Guibert (Amerikaanse uitgave: Semiotext(e), 2017, vertaald door Christine Pichini, originele Franse uitgave 1989)

Edward: De Franse fotograaf en schrijver Hervé Guibert stierf in 1991 aan AIDS. Hij was zesendertig. Twee jaar voor zijn dood verscheen Fou de Vincent, dat over zijn liefde voor de jonge Vincent ging. Die vlak ervoor gestorven was aan een miltbreuk, opgelopen door een sprong uit een raam - geen zelfmoordactie, maar een drugsgerelateerde poging tot vliegen, met een badjas als parachute. Op dat moment kwam er een einde aan een kapotmakende, geperverteerde liefdesaffaire. Of zoiets.
Dat 'of zoiets' is op veel aspecten van dit nog niet in het Nederlands vertaalde, maar onlangs in het Engels uitgekomen dunne boek, van toepassing. Vincent valt op vrouwen én op mannen - of zoiets. Guibert is gek op hem - of zoiets.  
Crazy for Vincent bestaat uit verzamelde dagboekflarden, in omgekeerde volgorde verteld, dus beginnend bij Vincents dood.
De achterflap zegt: 'The author seeks to understand what Vincent's presence in his life had been: a passion, an erotic obsession or an authoral invention?'
En over het boek zelf: 'Is it a diary, a memoir, a poem or fiction? Autopsy, crime scene, hagiography, hymn?'

Pim: Crazy for Vincent is zeker geen dik boek. Het verhaal van Guibert bestaat uiteindelijk uit maar 70 pagina’s. Erg weinig, al helemaal als je kijkt naar hoe groot de liefde van Guibert voor Vincent was. Zo’n allesoverheersende verliefdheid, daar had hij toch makkelijk honderden pagina’s over vol kunnen schrijven?
Allesoverheersend is in ieder geval een goede omschrijving van de gevoelens van Guibert: alles moet wijken voor Vincent. Afspraken worden door Guibert afgezegd, waarna hij vervolgens de hele nacht op Vincent zit te wachten – vaak tevergeefs. Ook zijn goede manieren, en daarmee zijn schaamte, verdwijnen wanneer het om Vincent gaat. Dit laat het volgende citaat goed zien, een telefoongesprek met de moeder van Vincent: ‘“What’s it about?” asks Vincent’s mother; urge to respond, “It’s about his cock, Madame, I need to suck it as soon as possible.”’
Een allesoverheersende verliefdheid dus. Het zijn misschien geen honderden pagina’s geworden, maar de zeventig die wel als boek zijn verschenen, bevatten prachtige beschrijvingen van de verhouding tussen Guibert en ‘zijn’ Vincent. De korte alinea’s waarin hij steeds kleine stukjes informatie prijsgeeft, lezen erg prettig. Het zijn bijzondere beschrijvingen, eigenzinnig en soms ook wat pijnlijk. Ze doen zelfs verlangen naar meer: meer lezen, meer te weten komen en vooral meer Vincent. Maar net zoals dat Guibert niet kreeg, zo krijgt de lezer dat ook niet.