
Edward: Ik las een aantal boeken van Büch – vroeger. Maar ze waren
wat weggezakt. Dat Pim Brieven aan Mick
Jagger voorstelde was dus een kans om antwoord te krijgen op de vraag: bevallen zijn boeken nog altijd? Wel, hoe het met zijn overige werk zit weet ik niet, maar dit boek beviel me behoorlijk. Büch schrijft in een
verzorgde stijl, er zijn geen storende spreekwoordjes en hij gaat vaardig om
met opbouw en plot. Het verhaal vertelt van de jongensvriendschap die er tussen
de ik-persoon en Guido bestaat (of was het liefde?), en die tragisch afgelopen is. Maar het interessantst in het boek is de adoratie die de twee jongens
hebben voor Mick Jagger, de verafgoding die Büch (of nee: de ik-persoon!) ook als volwassene
nog heeft, wanneer hij schrijver geworden is en Jagger zelf mag interviewen,
zie daarvoor wat Pim hierboven schreef.
Interessant is wat Büch schrijft over de aard van dat fan-dom: ‘Mijn moeder, de buurvrouwen en radioreporters maakten er iets ergs
van. Die vertelden dat die beatmuziek allemaal viespeukerij was, dat we met dat
gestomp en getetter naar de donder gingen en dat we door dat lange haar allemaal
flikkers zouden worden. Het eerste dat ik over flikkers hoorde, was dat ze lang
haar droegen – later bleek dat natuurlijk helemaal niet waar te zijn – en wat
dacht ik dus: dan wil ik lang haar en word ik flikker.’ En: ‘Jagger was de
enige die in 1964 zong wat ik voelde. Toen vond ik dat poëzie, maar toen ik een
beetje Engels ging verstaan, bleken zijn teksten even plat te zijn als die van
het Cocktail Trio of de Heikrekels. Met één verschil: er zat dictie in, een manier
van zeggen die mij goed uitkwam.’ ‘Wat blijft staan, is dat hij toevallig
aansloot op de wanhoop van een puber.’ ‘Hij is een spijker, ik heb alles aan
hem opgehangen.’
Behalve dat Brieven aan Mick Jagger een plotgerichte
coming-of-age-roman is, is het ook een roman waarin afgerekend wordt met een
jeugd en een adoratie, spreekt het boek over drugsgebruik en over eeuwige
vermoeidheid, over roem en over identiteit. Om al die redenen kan ik me niet
aan de indruk onttrekken dat het een van Büchs meest geslaagde boeken was.
Reacties
Een reactie posten