Pim: Ik weet niet hoe het is om op te groeien in het
verkeerde lichaam, hoe het voelt als je er als kind achter komt dat je
binnenkant niet klopt met je buitenkant. Ik zal dat natuurlijk ook nooit
helemaal weten. Toch heb ik sinds kort wel het idee dat ik er een beetje een
beeld van kan vormen. En dat komt door het lezen van George, het eerste boek van Alex Gino. Gino schrijft erg invoelbaar
en zorgt ervoor dat ‘George’ voor de lezer tot leven komt, samen met al haar
verwarrende en eenzame gevoelens. Gevoelens waar veel cisgenders zich eerst niet
veel bij konden voorstellen.
Nu kunnen ook kinderen zich er iets bij voorstellen. George is namelijk een kinderboek, te
lezen door kinderen vanaf ongeveer acht jaar. Het is daarmee dus niet alleen
een mooi boek of een boek dat leuk is om te lezen, het is vooral ook een
belangrijk boek. Het boek zorgt ervoor dat kinderen al op jonge leeftijd in
aanraking kunnen komen met transgenders: een goede manier om de onwetendheid en
vele vooroordelen tegen te gaan.
Een andere reden waarom dit boek zo belangrijk is, is
dat kinderen die zelf transgender zijn zich eindelijk kunnen herkennen in een boek.
Ik weet nog hoe het was toen ik als tienjarige voor het eerst een boek las
waarin een homopersonage voorkwam. Het voelde als een bevrijding en ik kwam er
toen voor het eerst achter dat literatuur gelukkig kan maken. Die herkenning,
maar zeker ook erkenning, moet iedereen kunnen voelen. Ik ben dus blij dat er
een kinderboek is waarin transgenderkinderen zichzelf terug kunnen zien. George zal voor hen voelen als een
bevrijding.
Edward: George
is een jongen, maar dat is ze niet. Dat is ze alleen maar aan de buitenkant. Ze
verzamelt zo graag modetijdschriften, maar haar oudere broer en haar moeder
mogen dat niet weten... Gelukkig is Kelly er: Georges beste vriendin. Zij helpt
George om de hoofdrol in het schooltoneelstuk te krijgen – wat nog moeilijk
genoeg is, want de juf vindt dat alleen meisjes auditie mogen doen. Maar George
ís een meisje!
Dit lieflijke kinderboek werd
in de Verenigde Staten al hogelijk geprezen door bijvoorbeeld John Green ('Lees dit boek!'). En
hij heeft gelijk. Het leest heerlijk, het is heel aandoenlijk hoe de rest van
het gezin probeert om George te leren begrijpen (vooral de oudere broer vond ik
ontroerend) en Alex Gino kiest niet voor een te gemakkelijk jubel-happy end.
Consequent duidt Gino George met 'zij' aan, en dat is niet alleen logisch, maar
hiermee maakt het toegankelijke boek meteen duidelijk wat de ware echtheid is
van Georges identiteit. Kortom: dit boek over 'genderqueer'-heid is niet alleen
maar mooi en goed, maar ook van groot belang.
Reacties
Een reactie posten